Dzisiaj w Springfield odbędzie się uroczystość wprowadzenia kolejnych wielkich legend koszykówki do Galerii Sław. W tym roku te najgłośniejsze nazwiska to Karl Malone i Scottie Pippen. Rok temu do Galerii dołączyli ich koledzy, Jordan i Stockton. Dwójki Malone, Pippen nie trzeba przedstawiać, ale krótko przypomnę ich osiągnięcia:
Karl Malone
w drafcie 1985 wybrany przez Jazz z numerem 13
19 lat w NBA (1985-2004) – 18 w Jazz i jeden sezon w Lakers
średnie w karierze: 25 punktów, 10.1 zbiórek, 3.6 asyst, 1.4 przechwytów
19 występów w playoffs
średnie kariery w playoffs: 24.7 punktów, 10.7 zbiórek, 3.2 asyst, 1.3 przechwytów
MVP sezonu 1996/97 i 1998/99
3-krotny wicemistrz NBA (1997 i 1998 z Jazz, 2004 z Lakers)
11 razy wybierany do pierwszej piątki All-NBA Team
3 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team
14 razy wybierany do All-Star Game, MVP w roku 1989 i 1993 (razem z Stocktonem)
w swojej karierze zdobył w sumie 36 928 punktów, w całej historii NBA więcej punktów miał tylko Kareem Abdul-Jabbar
w drafcie 1985 wybrany przez Jazz z numerem 13
19 lat w NBA (1985-2004) – 18 w Jazz i jeden sezon w Lakers
średnie w karierze: 25 punktów, 10.1 zbiórek, 3.6 asyst, 1.4 przechwytów
19 występów w playoffs
średnie kariery w playoffs: 24.7 punktów, 10.7 zbiórek, 3.2 asyst, 1.3 przechwytów
MVP sezonu 1996/97 i 1998/99
3-krotny wicemistrz NBA (1997 i 1998 z Jazz, 2004 z Lakers)
11 razy wybierany do pierwszej piątki All-NBA Team
3 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team
14 razy wybierany do All-Star Game, MVP w roku 1989 i 1993 (razem z Stocktonem)
w swojej karierze zdobył w sumie 36 928 punktów, w całej historii NBA więcej punktów miał tylko Kareem Abdul-Jabbar
Scottie Pippen
w drafcie 1987 wybrany z numerem 5 przez Sonics, a następnie wytransferowany do Bulls
17 lat w NBA (1987-2004) – 12 w Bulls, rok w Rockets i 4 w Blazers
średnie w karierze: 16.1 punktów, 6.4 zbiórek, 5.2 asyst, 2 przechwyty
16 występów w playoffs
średnie kariery w playoffs: 17.5 punktów, 7.6 zbiórek, 5 asyst, 1.9 przechwytów
6-krotny mistrz NBA (1991, 1992, 1993, 1996, 1997, 1998)
3 razy wybierany do pierwszej piątki All-NBA Team
8 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team
7 razy wybierany do All-Star Game, MVP w roku 1994
Poza tym, do Hall of Fame dołączą:
w drafcie 1987 wybrany z numerem 5 przez Sonics, a następnie wytransferowany do Bulls
17 lat w NBA (1987-2004) – 12 w Bulls, rok w Rockets i 4 w Blazers
średnie w karierze: 16.1 punktów, 6.4 zbiórek, 5.2 asyst, 2 przechwyty
16 występów w playoffs
średnie kariery w playoffs: 17.5 punktów, 7.6 zbiórek, 5 asyst, 1.9 przechwytów
6-krotny mistrz NBA (1991, 1992, 1993, 1996, 1997, 1998)
3 razy wybierany do pierwszej piątki All-NBA Team
8 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team
7 razy wybierany do All-Star Game, MVP w roku 1994
Poza tym, do Hall of Fame dołączą:
Dennis Johnson
w drafcie 1976 wybrany z numerem 29 (druga runda) przez Sonics
14 lat w NBA (1976-90) – 4 lata w Sonics, 3 w Suns i 7 w Celtics
średnie w karierze: 14.1 punktów, 3.9 zbiórek, 5 asyst, 1.3 przechwytów
13 występów w playoffs
średnie kariery w playoffs: 17.3 punktów, 4.3 zbiórek, 5.6 asyst, 1.4 przechwytów
3-krotny mistrz NBA (1979 z Sonics, 1984 i 1986 z Celtics)
3-krotny wicemistrz (1978, 1985, 1987)
MVP Finałów 1979
jeden raz wybrany do pierwszej piątki All-NBA Team
6 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team (w sumie 9 sezonów z rzędu był albo w pierwszej albo w drugiej piątce All-Defensive)
5 razy wybierany do All-Star Game
zmarł na atak serca trzy lata temu, w wieku 52 lat
od 2004 był trenerem w D-League, przez rok prowadził Florida Flame, a później Austin Toros
w drafcie 1976 wybrany z numerem 29 (druga runda) przez Sonics
14 lat w NBA (1976-90) – 4 lata w Sonics, 3 w Suns i 7 w Celtics
średnie w karierze: 14.1 punktów, 3.9 zbiórek, 5 asyst, 1.3 przechwytów
13 występów w playoffs
średnie kariery w playoffs: 17.3 punktów, 4.3 zbiórek, 5.6 asyst, 1.4 przechwytów
3-krotny mistrz NBA (1979 z Sonics, 1984 i 1986 z Celtics)
3-krotny wicemistrz (1978, 1985, 1987)
MVP Finałów 1979
jeden raz wybrany do pierwszej piątki All-NBA Team
6 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team (w sumie 9 sezonów z rzędu był albo w pierwszej albo w drugiej piątce All-Defensive)
5 razy wybierany do All-Star Game
zmarł na atak serca trzy lata temu, w wieku 52 lat
od 2004 był trenerem w D-League, przez rok prowadził Florida Flame, a później Austin Toros
Gus Johnson
w drafcie 1963 wybrany z numerem 10 (druga runda) przez Baltimore Bullets
10 lat w NBA (1963-73) – 9 lat w Bullets, rok w Suns (był to niecały sezon, w jego trakcie przeniósł się do Pacers, którzy grali w ABA)
średnie w karierze: 17.1 punktów, 12.7 zbiórek, 2.5 asyst
5 występów w playoffs (i jeden w ABA)
średnie kariery w playoffs: 13.3 punktów, 9.7 zbiórek, 2.2 asyst
2 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team
5 razy wybierany do All-Star Game
wicemistrz NBA z 1971 (zdobył mistrzostwo ABA w 1973)
w drafcie 1963 wybrany z numerem 10 (druga runda) przez Baltimore Bullets
10 lat w NBA (1963-73) – 9 lat w Bullets, rok w Suns (był to niecały sezon, w jego trakcie przeniósł się do Pacers, którzy grali w ABA)
średnie w karierze: 17.1 punktów, 12.7 zbiórek, 2.5 asyst
5 występów w playoffs (i jeden w ABA)
średnie kariery w playoffs: 13.3 punktów, 9.7 zbiórek, 2.2 asyst
2 razy wybierany do pierwszej piątki All-Defensive Team
5 razy wybierany do All-Star Game
wicemistrz NBA z 1971 (zdobył mistrzostwo ABA w 1973)
Jerry Buss
Buss kupił Lakers przed sezonem 1979/80. Od tego czasu, przez 31 lat, jego drużyna wygrała 66.3% meczów w sezonie zasadniczym (tylko 3 razy mieli ujemny bilans), 17 razy zajmowała pierwsze miejsce w swojej dywizji i aż 10 razy zdobyła mistrzostwo NBA (16 razy grali w Finałach). Poza tym, w latach 1996-2006 Buss był także właścicielem drużyny WNBA, Los Angeles Sparks, która zdobyła w tym czasie 2 tytuły.
Buss kupił Lakers przed sezonem 1979/80. Od tego czasu, przez 31 lat, jego drużyna wygrała 66.3% meczów w sezonie zasadniczym (tylko 3 razy mieli ujemny bilans), 17 razy zajmowała pierwsze miejsce w swojej dywizji i aż 10 razy zdobyła mistrzostwo NBA (16 razy grali w Finałach). Poza tym, w latach 1996-2006 Buss był także właścicielem drużyny WNBA, Los Angeles Sparks, która zdobyła w tym czasie 2 tytuły.
Cynthia Cooper
4 sezony w WNBA (1997-200), wszystkie w Houston Comets (w 2003 wróciła na chwilę do Comets, by oficjalnie zakończyć tam karierę)
4 mistrzostwa WNBA (1997, 1998, 1999, 2000), za każdym razem była MVP Finałów
MVP sezonu 1996/97 i 1997/98
średnie w karierze: 21 punktów, 3.3 zbiórek, 4.9 asyst, 1.6 przechwytów
4 razy wybierana do pierwszej piątki All-WNBA Team
3 razy wybierana do All-Star Game
w 2006 została wybrana do WNBA's All-Decade Team
z reprezentacją Stanów Zjednoczonych zdobyła złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w 1988 i brązowy w 1992
obecnie Cooper jest trenerką w lidze uniwersyteckiej
Bob Hurley Sr.
Legendarny trener St. Anthony High School. Head coachem został w 1972 i przez 38 lat jego drużyna 25 razy zdobyła mistrzostwo stanowe, a trzy razy była mistrzem kraju. W 1989 i 1996 został uhonorowany nagrodą National Coach of the Year.
Hurley jest dopiero trzecim trenerem drużyny ze szkoły średniej wybranym do Galerii Sław.
Maciel "Ubiratan" Pereira
Pereira jest uważany za najlepszego brazylijskiego środkowego w historii. Z reprezentacją Brazylii zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata w 1963, srebrny na Mistrzostwach w 1970, a brązowy w 1967 i 1978. Brąz wywalczył również na Igrzyskach Olimpijskich w 1964. W 2009 Pereria został wybrany do FIBA Hall of Fame. Zmarł w roku 2002, w wieku 58 lat.
Reprezentacja USA z Igrzysk Olimpijskich 1960 w Rzymie
Podczas turnieju wygrali wszystkie 8 meczów średnią różnicą 42.4 punktów i zdobyli złoty medal. Drużyna składała się z zawodników z ligi akademickiej i znalazło się tam kilku przyszłych gwiazdorów NBA - Walt Bellamy, Jerry Lucas, Oscar Robertson i Jerry West .
4 sezony w WNBA (1997-200), wszystkie w Houston Comets (w 2003 wróciła na chwilę do Comets, by oficjalnie zakończyć tam karierę)
4 mistrzostwa WNBA (1997, 1998, 1999, 2000), za każdym razem była MVP Finałów
MVP sezonu 1996/97 i 1997/98
średnie w karierze: 21 punktów, 3.3 zbiórek, 4.9 asyst, 1.6 przechwytów
4 razy wybierana do pierwszej piątki All-WNBA Team
3 razy wybierana do All-Star Game
w 2006 została wybrana do WNBA's All-Decade Team
z reprezentacją Stanów Zjednoczonych zdobyła złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w 1988 i brązowy w 1992
obecnie Cooper jest trenerką w lidze uniwersyteckiej
Bob Hurley Sr.
Legendarny trener St. Anthony High School. Head coachem został w 1972 i przez 38 lat jego drużyna 25 razy zdobyła mistrzostwo stanowe, a trzy razy była mistrzem kraju. W 1989 i 1996 został uhonorowany nagrodą National Coach of the Year.
Hurley jest dopiero trzecim trenerem drużyny ze szkoły średniej wybranym do Galerii Sław.
Maciel "Ubiratan" Pereira
Pereira jest uważany za najlepszego brazylijskiego środkowego w historii. Z reprezentacją Brazylii zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata w 1963, srebrny na Mistrzostwach w 1970, a brązowy w 1967 i 1978. Brąz wywalczył również na Igrzyskach Olimpijskich w 1964. W 2009 Pereria został wybrany do FIBA Hall of Fame. Zmarł w roku 2002, w wieku 58 lat.
Reprezentacja USA z Igrzysk Olimpijskich 1960 w Rzymie
Podczas turnieju wygrali wszystkie 8 meczów średnią różnicą 42.4 punktów i zdobyli złoty medal. Drużyna składała się z zawodników z ligi akademickiej i znalazło się tam kilku przyszłych gwiazdorów NBA - Walt Bellamy, Jerry Lucas, Oscar Robertson i Jerry West .
Dream Team - reprezentacja USA z Igrzysk Olimpijskich 1992 w Barcelonie
Wygrali wszystkie 8 meczów średnią różnicą 43.8 punktów. Drużyna prowadzona przez Chucka Daly'ego, w której składzie byli dołączający do HoF Malone i Pippen, a także Charles Barkley, Larry Bird, Clyde Drexler, Patrick Ewing, Magic Johnson, Michael Jordan, Christian Laettner, Chris Mullin, David Robinson i John Stockton.
Wygrali wszystkie 8 meczów średnią różnicą 43.8 punktów. Drużyna prowadzona przez Chucka Daly'ego, w której składzie byli dołączający do HoF Malone i Pippen, a także Charles Barkley, Larry Bird, Clyde Drexler, Patrick Ewing, Magic Johnson, Michael Jordan, Christian Laettner, Chris Mullin, David Robinson i John Stockton.
PIERWSZE PRZYTOCZONE ZDANIE KERRA MÓWI WSZYSTKO, JEST DEFINICJĄ WIELKOŚCI SCOTTIEGO oraz kluczem sławy Jordana.
OdpowiedzUsuńScottie would score four points and dominate the game, said Steve Kerr, who always listem Pippen as his favorite teammate. Thats what made him one of the best to ever play the game.
You can put him at any position you want and he knows the overall nature of what has to happen on the floor - said Jackson.
I remember talking to the late Chuck Daly after that 1992 Dream Team and Daly raving about Pippen. Daly said he knew Pippen was a potential MVP candidate type player, but said Pippen was the best player on the 1992 team. I know Michaels the best player, but Pippen was the best player on that team, admired Daly.
Pippen may have been the greatest individual defender in the history of the NBA.
(artykuł SamaSmitha ze strony Chicago)
Paxon:
It was the first time he was in a position of leadership more on his own than any other time. Nothing really changed. What people dont remember about that year was that we got off to a real slow start. Scottie was hurt at the beginning of the year and we were 4-7 coming back at the end of an early trip. At that point, we were kind of disjointed because we were trying to incorporate Kukoc into the lineup. I had a good view because I was hurt for most of the year. It was at that point that I think Scottie got in his mind, You know what? This is my team. I ve got to lead. And he did. It s really remarkable when you think about it. 55 wins is terrific. It became a 70-game season because we started off 4-7. That was really when mentally it kicked in for him. We always knew he could do it. I think the one thing I found interesting that year was that statistically, things didnt change much for him. He didnt look at it like he had to take on everything, and thats where teammates loved him. He had his best statistical year, but he found a way to make his teammates feel a part of it, reward them when they were open, and do all those things that he had done before, but not just in a little different role. So many people had written us off that year because we didnt have Michael. Everyone said that we were going to win 25-30 games. Scottie kind of said, Nope, its not going to happen. He led us to 55."
Myers:
Scottie was the anchorman, he explained. He was the Jack of all trades and did everything for us, he rebounded the ball, made plays, and had assists to Steve Kerr and those guys to make sure they felt like they belonged. Defensively, he guarded on the perimeter and the interior. He did everything imaginable, which made everyone elses job kind of easy.
Reinsdorf:
OdpowiedzUsuńA lot of people liked to talk about Scottie as being Batmans Robin or the Lone Rangers Tonto, said Reinsdorf during a recent interview at the Berto Center. I never thought that was the case and I liked to think of them as 1 and 1A. They were very, very close.
1993-94 Bulls squad - we would have gone to the Finals if it werent for a horrible call in New York. Scottie was clearly the leader of that team. He stepped up and he was the man.
ZZZatem -
gdyby nie ten największy w historii nba PHANTOM FAUL w 1994 roku
http://frankthetank.wordpress.com/2009/05/29/remembering-the-worst-call-in-the-history-of-sports/
to Pip jako pierwsza opcja poprowadziłby zespół Chicago do finału z Houston.
w 1995 prowadził zespół do play-offs do momentu powrotu Mika, pomimo kolejnej wielkiej straty w osobie Granta, a przy tym jako 1 z 4 graczy w dziejach nba skończył sezon prowadząc w pięciu najwazniejszych kategoriach drużyny (pkt,zb,prz,bl,as).
Dwa niecałe sezony jako lider w primie i świetne wyniki, godne Wielkiego Zawodnika, których pozostałością przypominam winien byc minimum finał roku 1994.
Gdy skończyła się era Byków konczył się jego prime, fantastyczny skills zredukowany przez kontuzje, a mimo to w wieku 35lat jako lider Portland był o włos od zdobycia kolejnego tytułu w 2000roku.
Na przeszkodzie w tym roku jak i następnych stawali Lakers, którzy przecież zdobyli w tym czasie 3tytuły. To były dobre lata Blazers, kończone 50zwycięstwamiw sezonie.
Chwała Wielkiemu Indiańcowi!
*skoro zaznaczył Redaktor przy Dennisie Johnsonie w nawiasie,że sumie 9 sezonów z rzędu był albo w pierwszej albo w drugiej piątce All-Defensive to analogicznie możnaby uczynić ze Scottie Pippenem, że w sumie 11 sezonów z rzędu był albo w pierwszej albo w drugiej piątce All-Defensive.
OdpowiedzUsuń* przepraszam - nie 11 a 10-razy.
OdpowiedzUsuńWitam! Chciałbym zaprosic na moj nowy bloog. Beda znajdowac sie na nim codziennie nowe informacje z Polskich Parkietów 2 ligi, 1 ligi i TBL (czyt. Ekstraklasa ) Zapraszam Serdecznie
OdpowiedzUsuń